Co warto wiedzieć o angiografii?

Metoda, dzięki której za pomocą diagnostycznych technik obrazowania uwidocznione są naczynia krwionośne to angiografia. Stosuje się w niej zdjęcia rentgenowskie, rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową oraz środek kontrastujący. W przypadku angiografii oka zamiast kontrastu naczynia wypełnione są zielonym barwnikiem, fluoresceiną. Co powinno się wiedzieć o angiografii?

Jakie podstawowe informacje o angiografii powinien znać pacjent?

Angiografia oka oznacza zobrazowanie naczyń krwionośnych za pomocą barwnika fluoresceiny lub indocyjaniny. Ta metoda badania ma około 30 lat i nadal jest jednym z najważniejszych narzędzi oceny siatkówki. Dzięki angiografii cyfrowej można precyzyjnie zarejestrować przepływ krwi w dnie oka. Barwnik jest wstrzykiwany do żyły w ramieniu i rozprowadzany poprzez naczynia krwionośne organizmu, a także oka. Następnie specjalną techniką obrazowania wykonuje się zdjęcia dna oka. Powstają poprzez wykorzystanie zjawiska fluorescencji barwnika po oświetleniu światłem o określonej barwie.

Badanie jest całkowicie nieszkodliwe. Nie ma ekspozycji na promieniowanie, takie jak rentgenowskie lub substancje radioaktywne, które są wykorzystywane w innych metodach obrazowania. Barwnik jest wydalany z moczem, ale warto pamiętać, że badanie wymaga podania środka rozszerzającego źrenice. Nie wolno po nim przez kilka godzin prowadzić samochodu. We Wrocławiu angiografia najczęściej jest zalecana w przypadku zwyrodnienia plamki żółtej, zmian cukrzycowych siatkówki oraz przy podejrzeniu zakrzepicy i nowotworów oka.

Czy angiografia może być zagrożeniem?

Po wykonanej angiografii należy odprężyć się i chwilę odpocząć. Wskazane jest picie jak największej ilości płynów, aby wspomóc proces wypłukiwania kontrastu. Lekarze ze Specjalistycznego Ośrodka Okulistycznego radzą pacjentom ponadto przez kilka dni unikać ciężkiej pracy fizycznej. W przypadku wystąpienia zawrotów lub bólów głowy, nudności bądź tachykardii należy niezwłocznie powiadomić lekarza.

Angiografia nie jest skomplikowanym badaniem, ale po wstrzyknięciu środka kontrastowego można czuć ciepło lub mieć nieprzyjemny posmak w ustach. Te nieszkodliwe skutki uboczne znikają niemal natychmiast po zakończeniu wstrzykiwania. Bardzo rzadko występuje nadwrażliwość na środek kontrastowy. Ewentualne alergie oraz schorzenia takie jak niewydolność nerek lub niedoczynność tarczycy powinny zostać zgłoszone lekarzowi przed badaniem. Drobne niedogodności w postaci siniaków i krwawień mogą pojawić się w miejscu wkłucia. Sporadycznie występuje miejscowa infekcja.