Kategorie odzieży ochronnej

Niektóre zawody wymagają od pracowników stosowania zabezpieczenia w postaci tzw. odzieży ochronnej. Specjalny rodzaj ubioru ma za zadanie ochronić daną osobę przed szkodliwymi czynnikami, jakie są obecne na jej stanowisku pracy – mowa tutaj o m.in. niskich lub wysokich temperaturach czy substancjach chemicznych. Odzież ochronna nie jest więc grupą jednorodną, dlatego została podzielona na kilka kategorii. Tłumaczymy, jak dokładnie wygląda wspomniany podział.

Podstawowy podział odzieży ochronnej

Podział środków ochrony indywidualnej (w skrócie ŚOI) na trzy kategorie został po raz pierwszy zaproponowany w ramach dyrektywy unijnej 89/686/EWG w sprawie wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakresie stosowanych środków ochrony osobistej w miejscu pracy. Akt prawny przypisywał konkretne ŚOI do danych grup w zależności od zagrożenia, przed jakim są w stanie zabezpieczyć swojego użytkownika. Poza tym, dokument określał również procedury certyfikacji przewidziane dla wskazanych kategorii.

Chociaż obowiązujące aktualnie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków ochrony indywidualnej uchyla wspomnianą powyżej dyrektywę, to podział odzieży oraz innych akcesoriów o charakterze ochronnym na trzy kategorie wciąż pozostał w niezmienionym kształcie. Przedstawimy teraz ogólną charakterystykę każdej z tych podgrup.

Kategoria I

Pierwsza kategoria obejmuje odzież ochronną zabezpieczającą swoich użytkowników przed czynnikami, które stanowią tylko minimalne zagrożenie dla życia lub zdrowia. Warto wspomnieć, że produkty należące do kategorii I nie wymagają oceny przez tzw. jednostki notyfikowane, czyli organy, które zajmują się sprawdzaniem zgodności odzieży z wymogami określonymi w dyrektywach.

Odzież, która została zaklasyfikowana do kategorii I, chroni przed:

• niekorzystnymi czynnikami atmosferycznymi, tj. opadami deszczu czy niską temperaturą,
• przedłużającym się kontaktem z wodą,
• uszkodzeniami mechanicznymi odzieży osobistej pracownika,
• uszkodzeniami wzroku w wyniku działania silnych promieni słonecznych,
• zabrudzeniami, które nie mają negatywnego wpływu na zdrowie ludzkie,
• gorącem generowanym przez pracę maszyn oraz procesy produkcyjne (dotyczy temperatury, która nie przekracza 50°C).

Kategoria II

Elementy ubioru należące do kategorii II służą ochronie przed czynnikami, które nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla życia oraz nie są w stanie doprowadzić do trwałego uszczerbku na zdrowiu. W tej kategorii II znajduje się m.in. odzież ostrzegawcza, którą stanowi niezbędny element wyposażenia dla drogowców, operatorów wózków widłowych czy służb ratowniczych.

Wskazanie konkretnych zagrożeń, przed jakimi mają chronić ŚOI zaliczane do kategorii II, stanowi pewne wyzwanie, ponieważ zapis obowiązującego Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z 9 marca 2016 w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG jest dość nieprecyzyjny. Zgodnie ze wspomnianym aktem, kategoria II obejmuje zagrożenia inne niż wymienione w kategoriach I i III – dodaje specjalista reprezentujący firmę Flaxpol, producenta odzieży roboczej i ochronnej.

Kategoria III

Ostatnia kategoria obejmuje odzież, która ma za zadanie chronić swojego użytkownika przed najpoważniejszymi zagrożeniami, tj. mogącymi doprowadzić do jego śmierci lub powstania nieodwracalnych szkód na zdrowiu. W grupie III znajdziemy więc ubrania, które wykorzystują przedstawiciele wysoko wyspecjalizowanych zawodów i branż.

Odzież zaliczana do kategorii III zabezpiecza przed takimi czynnikami, jak m.in.:

• niebezpieczne substancje i mieszaniny,
• niedobór tlenu,
• promieniowanie jonizujące,
• temperatura przekraczająca 100°C lub spadająca poniżej -50°C,
• upadek z wysokości,
• prąd elektryczny,
• utonięcie,
• broń palna i biała,
• szkodliwy hałas.