Metody obróbki strumieniowo-ściernej

Obróbka strumieniowo-ścierna to jeden z etapów przygotowywania powierzchni metalu do malowania proszkowego. Jak sama nazwa wskazuje, materiał oczyszczany jest ścierniwem dystrybuowanym pod ciśnieniem, co ma zapewnić lepszą przyczepność farby. Obecnie istnieje kilka technik obróbki strumieniowo-ściernej. Spróbujmy zatem przyjrzeć się im bliżej.

Podstawowe rodzaje ścierniwa i technik obróbki

Zasadniczo wyróżnić można trzy podstawowe techniki obróbki. Pierwszą z nich jest obróbka pneumatyczna, która wykorzystuje strumień sprężonego powietrza. W obróbce wirnikowej stosuje się turbiny z łopatkami rzutowymi a w podciśnieniowej głowicę ssącą. Obróbka strumieniowo-ścierna może usunąć nawet 90% zabrudzeń powierzchni, czego efektem jest idealnie gładki materiał. W niektórych przypadkach stosowana jest obróbka lekka, w wyniku której z powierzchni usuwane są smary, rdza, stare powłoki lakiernicze, pył i brud.

Przeczytaj również: Jak powinno być przygotowane podłoże do malowania proszkowego?

Kolejna ważna rzecz to rodzaj ścierniwa. Piasek kwarcowy, naturalny i żużel należą do ścierniw jednorazowego użytku. Wielokrotnie można stosować jedynie śrut staliwny i żeliwny, drut stalowy, korund, płatki z ciętej blachy i kulki szklane. Co ważne, chropowatość obrabianej powierzchni w znacznej mierze zależna jest od rodzaju wybranego ścierniwa.

Obróbka strumieniowo-ścierna to technika stosowana w lakierniach proszkowych, takich jak TECHNIKOR z Piastowa. W ten sposób powierzchnia metalu jest przygotowywana do dalszych etapów malowania proszkowego.

Piaskowanie, korundowanie i śrutowanie

Jedną z technik obróbki strumieniowo-ściernej jest piaskowanie, czyli oczyszczanie powierzchni metalu za pomocą silnego strumienia powietrza lub cieczy w połączeniu z piaskiem. Na początku usuwa się stare powłoki malarskie, rdze i inne drobne zanieczyszczenia. Następnie powierzchnię się ujednolica i nadaje pożądanej chropowatości. Efekt co prawda zbliżony jest do szlifowania, jednak piaskowanie pozwala uzyskać równiejszą i bardziej szorstką powierzchnię.

Kolejna technika o śrutowanie, która różni się od piaskowania jedynie zastosowanym ścierniwem – w tym przypadku wykorzystuje się śrut w postaci szklanych kulek. Co ważne, śrutowanie odbywa się techniką wirnikową lub pneumatyczną w specjalnie do tego celu przeznaczonej kabinie śrutowniczej, jaka znajduje się w każdej malarni proszkowej. Natomiast w procesie korundowania stosuje się korund syntetyczny o ostrych zakończeniach. Korund jest tlenkiem glinu niezawierającym jonów metali, dlatego nie powoduje korozji. Co więcej, dzięki korundowaniu powierzchnia metalu nabiera właściwości adhezyjnych.