Outsourcing a leasing pracowniczy. Czy jest różnica?

W ostatnim czasie coraz częściej można spotkać się z pojęciem leasingu pracowniczego, który przez niektórych określany jest także outsourcingiem pracowniczym. Stosowanie tych dwóch pojęć zamiennie jest jednak błędem, gdyż choć w teorii oba z nich dotyczą bardzo podobnych kwestii, w praktyce znacznie się od siebie różnią. Dlatego też poniżej omawiamy: czym jest zarówno leasing, jak i outsourcing pracowniczy oraz jakie są między nimi najważniejsze różnice.

Czym jest leasing pracowniczy?

Leasing pracowniczy polega na oddelegowaniu pracownika po wyrażeniu przez niego zgody do wykonywania pracy na rzecz innego pracodawcy, który to przejmuje tym samym obowiązki związane między innymi z jego wynagradzaniem. W tym przypadku mamy więc trzy strony — pracodawcę macierzystego, wynajmującego pracownika lub agencje pracy tymczasowej, pracownika oraz pracodawcę użytkownika, który jest najemcą. 

Czym jest outsourcing pracowniczy?

Outsourcing pracowniczy w odróżnieniu od leasingu polega natomiast na powierzeniu zewnętrznej firmie wykonania w swoim przedsiębiorstwie konkretnych usług. W tym procesie udział bierze wobec tego outsourcer i outsourcingujący. Korzystająca z tego rozwiązania firma nie ma wobec tego zobowiązań wynikających ze stosunku pracy wobec osób wykonujących dane usługi. Najczęściej w związku z tym rozliczane są one także nie na podstawie roboczogodzin, a wykonanych usług np. ilości zapakowanych produktów. 

Jakie są główne różnice między leasingiem a outsourcingiem pracowniczym?

Aby zrozumieć różnice między outsourcingiem a leasingiem pracowniczym, który w obu przypadkach może świadczyć agencja pracy tymczasowej taka jak Win Solution należy wziąć pod uwagę takie kwestie jak:

• podmiot umowy i jej strony, 
• podstawę prawną,
• sposób rozliczania wykonywanej pracy,
• zarządzanie pracownikiem.

W przypadku leasingu pracowniczego przedmiotem umowy jest firma lub agencja pracy tymczasowej oraz pracodawca użytkownik, a jej stronami oprócz nich jest jeszcze sam pracownik. Podstawą prawną dla leasingu pracowniczego jest Ustawa o zatrudnieniu pracowników tymczasowych lub Kodeks Pracy, a sama praca rozliczana jest na podstawie przepracowanych godzin. 

W przypadku outsourcingu podmiotem i stronami są zleceniodawca i zleceniobiorca oraz odrębnie outsourcer i pracownik. Podstawą prawną jest Kodeks cywilny, a rozliczenia dokonywane są na podstawie wykonanych usług. Oznacza to więc, że outsourcing pracowniczy nie wywołuje powstania stosunku pracy między korzystającą z niego firmą a wykonującym w niej prace pracownikiem.