Skóry z królika. Charakterystyka
Królik domowy oraz użytkowy mają jednego, dzikiego przodka. Z biegiem lat jednak, głównie w efekcie zabiegów hodowlanych, powstało wiele ras, które różnią się między sobą. Można zaobserwować u nich przede wszystkim odmienne umaszczenie oraz proporcje sylwetki. Są to zwierzęta hodowane dla mięsa i futra. To cechuje się wyjątkową miękkością i pięknymi barwami. Dowiedz się, czym jeszcze może zachwycać skóra z królika.
Skórki królicze jako surowiec
Skóra królika jest od lat ważnym surowcem futrzarskim. Jest przerabiana na płaszcze, czapki, żakiety, kołnierze, rękawiczki itp. Warto wspomnieć, że największe osobniki mogą osiągnąć wagę nawet 12 kilogramów. To sprawia, że można z nich pozyskać duże powierzchnie cennego materiału. Skórki te są używane w kolorze naturalnym lub barwione. Wymagają odpowiedniego przygotowania i zakonserwowania. O ich jakości przesądzają jednak głównie działania podejmowane przez hodowcę. Zasadniczych cech użytkowych nie da się bowiem zmienić, nie można naprawić wad powstałych podczas wzrostu zwierząt.
Najwyższej jakości skóry z królika pochodzą od ras takich jak króliki:
- niebieskie wiedeńskie,
- białe wiedeńskie,
- srebrzyste francuskie,
- srebrne niebieskie,
- szynszyle duże i małe,
- białe polskie małe.
Mniejsze znaczenie dla przetwórstwa mają rasy: alaska, czarne podpalane, czarnobrunatne, króliki popielice, hawanna, kunie, lisy, oposowe, sobolowe, woalowosrebrzyste.
Cechy charakterystyczne skórki z królika
Jak podkreślają specjaliści firmy „GUTT”, skórki królicze można przerabiać z zachowaniem włosów pokrywowych. Takie futra są gęste, a ich włosy liczne. Są one gładkie, bez żadnych skaz i srokatości. Jednak większość skórek poddawanych jest strzyżeniu. W sposób mechaniczny usuwa się z nich grubsze włosy rdzeniowe, dzięki czemu futerko pokryte jest wyłącznie puchem. W tym celu stosuje się głównie grubo nim porośnięte skórki zimowe. Cechą charakterystyczną skórek jest ich niezwykle delikatna okrywa włosowa. Najważniejsza jest jej gęstość, która przesądza o właściwościach termoizolacyjnych futra, jego miękkości i pięknym wyglądzie.
Skórki królicze dobrze się barwią. W przemyśle futrzarskim użytkowanie takiego surowca jest mocno rozpowszechnione. Najlepsze efekty uzyskuje się tu w przypadku królików jednobarwnych. W taki sposób można bowiem stworzyć wyjątkowe imitacje futra norek, lampartów, soboli, ocelotów, kotów cypryjskich, a nawet bobrów, popielów, piżmaków, kretów, skunksów i tchórzy. Duże znaczenie dla przemysłu futrzarskiego mają też skórki, które można przerobić na imitację selskinów.
Dziękujemy za ocenę artykułu
Błąd - akcja została wstrzymana